Terapia wisceralna stanowi integralna część Osteopatii. Głównym autorem osteopatii wisceralnej jest J.P. Barral, który dostrzegł specyficzne zależności pomiędzy narządami. W swojej pracy traktował połączenia narządowe jako „miękkie stawy” , które umożliwiają wzajemny ruch narządów w trójwymiarowych przestrzeniach np. klatki piersiowej lub jamy brzusznej. Układ błon które podtrzymują i łączą trzewia między sobą może przyczyniać się do ograniczenia ruchomości poszczególnych narządów, podobnie jak ma to miejsce w stawach, gdzie dochodzi do obkurczenia torebek stawowych, przykurczów więzadłowych..
Zmiany występujące w systemie trzewnym mogą powodować ograniczenia i problemy w obrębie narządu ruchu np. przewlekłe bóle pleców, karku oraz wiele innych. Terapeuta osteopata posiadający rozległą wiedzę z dziedziny anatomii, fizjologii trzewi za pomocą swoich dłoni stosując delikatne techniki mobilizacyjne skupia się na przywróceniu prawidłowego napięcia, elastyczności i ruchomości narządów wewnętrznych. Narządy wewnętrzne oraz otaczające je struktury ( jak mięśnie, nerwy, kości) po przez system licznych powiązań i połączeń powięziowych tworzą między sobą sieć wzajemnego oddziaływania.
Celem terapii jest odnalezienie i usunięcie blokad podtrzymujących i pogłębiających stan patologiczny. Przykładowo zaburzenie ruchomości, elastyczności żołądka może powodować wiele nie przyjemnych objawów jak refluks, zgagę, uczucie ciężkości, a nawet ostry ból. Także problemy przewlekłego bólu odcinka szyjnego, piersiowego mogą wynikać z zaburzeń żołądka, wątroby, przepony. Dzięki holistycznemu spojrzeniu na ciało ludzkie osteopatia szuka zaburzeń w całym ciele ludzkim a nie skupia się wyłącznie na miejscu bólu. Takie podejście do terapii przyśpiesza i skraca proces leczniczy pacjenta.

Żołądek- jego podstawowe funkcje to rozdrabnianie pokarmów stałych, emulgowanie tłuszczów, trawienie białek, wydzielanie soku żołądkowego.

Typowe dysfunkcje:
–Adhezje, zrosty i/lub skurcze– może wystąpić po zabiegu medycznym, zapaleniu błony śluzowej żołądka, zapaleniu żołądka i jelit po urazie (np. uderzenie pięścią w brzuch)

-Opadnięcie żołądka– przyczyną mogą być:
ogólne straty napięcia ze względu na wiek i efekt grawitacji,
postawa kifotyczna,
tkanki blizn
u kobiet: po ciąży i porodzie związana hormonami utrata elastyczności tkanki łącznej
retrowersja macicy
Charakterystyczne symptomy:
– ciągłe uczucie ciężkości w obszarze brzucha, które zwiększa się po posiłku
-praca z rękami nad głową lub głębokie wdechy i wydechy powodują wzrost dyskomfortu w jamie brzusznej
-poluzowanie paska podczas jedzenia
– szybkie nasycenie podczas jedzenia, ale stosunkowo szybki głód po jedzeniu
-ból głowy, który występuje pod koniec obfitego posiłku
-zgięcie w górnej części ciała aby zrekompensować nadęty brzuch
– leżenie w pozycji na brzuchu nie jest znoszone przed spaniem

-Przepuklina rozworu przełykowego– patrz artykuł przepuklina rozworu przełykowego

Nietypowe objawy
„Łańcuchy osteopatyczne” występują często w strukturach powięziowych lub mogą być odruchowo wyjaśniane na podstawie wegetatywnego unerwienia narządów. Ze względu na siec połączeń symptomy (np. bólowe) mogą powstawać w dużej odległości od pierwotnej przyczyny (stąd zaburzenia organu) Łańcuch osteopatyczny w tym kontekście opisuje anatomicznie funkcjonalną, często powięziową drogę od przyczyny do symptomów.
Symptomy powiązane z żołądkiem:
– zespół bolesnego barku po lewej stronie
– zespół szyjno ramienny po lewej stronie
– ból międzyłopatkowy lub ból na wysokości górnego kąta łopatki lewej itp.

Wskazania do terapii osteopatycznej Żołądka:
-Przyleganie/zrosty tkanek
– Opadnięcie Żołądka
-Skurcz Żołądka
-Przepuklina rozworu przełykowego
– Bóle odcina szyjnego przeważnie po lewej stronie
– Ból głowy, przeważnie po lewej stronie