Problem cieśni nadgarstka dotyczy co raz liczniejszej grupy ludzi. Wymuszona statyczna pozycja ciała w połączeniu z wielogodzinną pracą na komputerze, smartfonie sprzyja powstawaniu problemów w tym rejonie.

Klasyczna cieśń nadgarstka odnosi się do problemów z nerwem pośrodkowym (n. medianus), który zostaje uciśnięty w w miejscu przejścia pod troczkiem zginaczy stawu nadgarstkowego (retinaculum flexorum). Retinaculum flexorum ma przyczep na bocznej części kości łódeczkowatej i czworobocznej większej oraz przyśrodkowej części kości grochowatej i hamalus ossis hamatum. Jest to dość ciasna przestrzeń przez którą przechodzi dziesięć ścięgien mięśniowych, a pomiędzy nimi nerw pośrodkowy. W tak wąskim przejściu jakim jest kanał nadgarstka każda zmiana patologiczna może doprowadzić do dysfunkcji nerwu pośrodkowego.

Najczęściej dochodzi do ucisku kompresji nerwu pośrodkowego w wyniku:

– zapalenie retinaculum flexorum
– przednie przemieszczenie kości księżycowatej
– artretyzm
– zapalenie błony maziowej pochewek ścięgnistych

Kompresja na nerw ma bardzo szybko negatywne skutki dla ukrwienia i odżywienia samego nerwu. Zaburzenia krążenia uniemożliwia wymianę substancji odżywczych, pojawia się deficyt tlenowy, nerw zaczyna się degenerować. Charakterystycznym symptomem przy cieśni nadgarstka jest ból nocny w wyniku wzrostu ciśnienia w tunelu zgodnie z fizjologią ciała ludzkiego (dekompresji nerwu). Dodatkowo należy zauważyć, że zespół cieśni nadgarstka jest jednym z symptomów przy niedoczynności tarczycy, jak również przy akromegalii wskutek nadprodukcji hormonu wzrostu.Nerw pośrodkowy odpowiada za unerwienie motoryczne mięśni kłebu kciuka oraz mm. Międzykostne I i II, zaś czuciowo boczną stronę dłoniowej części dłoni (skóra kłębu kciuka palec I, II III), dlatego dolegliowści pacjenci zgłaszają głównie po stronie dłoniowej ręki głęboko w nadgarstku.

Cieśn nadgarstka występuje najczęściej u kobiet w wieku pomiędzy 40 a 60 rokiem życia.
Często występuje również postępująca utrata koordynacji i osłabienie siły w kciuku, któremu winne jest osłabienie abductor pollis brevis i opponens pollicis. W zaawansowanym przewlekłym stadium bądź silnym ucisku dochodzi nie tylko do osłabienia siły mięśnowej kłebu kciuka ale także jego zaniku. Zespół cieśni nadgarstka może występować jednocześnie w obu dłoniach jeżeli pacjent ma ku temu predyspozycje wynikające z budowy anatomicznej.

Leczenie zachowawcze:
Fachowo przeprowadzone zabiegi manualne, osteopatyczne (pamiętajmy ćwiczenia i fizykoterapia wspomagają proces leczenia ale nie rozwiązują problemu!) przez certyfikowanego terapeutę pozwalają często całkowicie bądź w znacznej części rozwiązać problem cieśni nadgarstka bez ingerencji chirurgicznej.
Pamiętajmy w chirurgii nie ma rutynowych zabiegów, jeżeli jest szansa rozwiązania zaburzenia (w tym wypadku cieśni) bez naruszania ciągłości struktur tkanek powinniśmy poddać się takiemu leczeniu.

Leczenie chirurgiczne:
W sytuacji gdy zabiegi manualne nie dają pozytywnych rezultatów bądź problem szybko nawraca istnieje możliwość operacyjnego uwolnienia cieśni poprzez przecięcie retinaculum flexorum.
Rezultay operacji są dobre i pacjenci czuja znaczną porawę po zabiegu. Uwaga jednak u części pacjentów w wyniku bliznowacenia tkanek z powodu braku, bądź źle poprowadzonej rehabilitacji dochodzi ponownie do konfliktu i ucisku nerwu pośrodkowego.

Problem cieśni nadgarstka
Klasyczna cieśń nadgarstka występuje równie często co cieśń tzw „rzekoma”. Pacjent zgłasza główne objawy bólowe w okolicy nadgarstka jednak do ucisku nerwu dochodzić może np. w odcinku szyjnym kregosłupa (w wyniku przepukliny tylno-bocznej jądra miażdżystego odpowiedniego segmentu) bądź w innym miejscu wzdłuż przebiegu nerwu w obręczy barkowej, kończyny górnej. Nawet badanie EMG nerwu nie wskazuje jednoznacznie na miejsce ucisku nerwu, a jedynie ukazuje zaburzenia w jego przewodzeniu.

Dlatego przeprowadzenie zabiegu operacyjnego w takim wypadku jest nie skuteczne i często nie daje żadnych efektów leczniczych. Ważne jest żeby bezwzględu na źródłó ucisku nerwu pośrodkowego (odc. szyjny czy nadgarstek) odbyć próbne leczenie zachowawcze rehabilitacyjne w postaci terapii manualnej, czy osteopatii. Zabiegi osteopatyczne, manualne mają na celu poprawić ruchomość nerwu oraz jego ukrwienie. Osteopata poprzez celowane działania na struktury kostne, mięśniowe, powięziowe uzyskuje pozytywny efekt terapeutycnzy w postaci zmniejszenia się bądź całkowicie wycofania się objawów zgłaszanych przez pacjenta.

Pamiętajmy także że po zabiegu operacyjnym często klika wizyt mobilizacyjnych nadgarstek przyśpiesza jego leczenie oraz zapobiega powstawaniu wtórnych zmian patologicznych pooperacyjnych a tym samym wydłuża i utrwala pozytywny efekt leczniczy.

Charakterystyczne objawy cieśni nadgarstka:

– Ból nadgarstka najczęściej głęboki po stronie wewnętrznej ręki
– Drętwienia i ból palców głównie I II i III (kciuk, wskazujący i część serdecznego)
– Ból nasilający się w nocy
– Ból obu nadgarstków dłoni
– Ból nasilający się w trakcie długiej pracy na komputerze, pisania ręcznego
– Zaburzenia koordynacji pracy palców
– Wypadnie przedmiotów z rąk

Inne zespoły ciasnoty w nadgarstku.

KANAŁ GUYONA – ucisk nerwu łokciowego.

Do ucisku nerwu łokciowego (n. ulnaris) dochodzi pomiędzy kością grochowatą a kością haczykowatą i rozciągnięte między nimi więzadło pisohamatum. Wejście do kanału leży na wysokości kości grochowatej.
Charakterystyczny dła tego problemu jest ból rozchodzący się głównie po stronie wewnętrznej przedramienia, wzdłuż małego palca (po przeciwnej stronie do cieśni nerwu pośrodkowego).

Do uciśnięcia nerwu łokciowego najczęściej dochodzi w wyniku bezpośredniego kontaktu.

Choroba potrafi rozwijać się latami i nie od razu daje dolegliwości bólowe. Stopniowo postępująca degeneracja jest wynikiem nakładania się na siebie mikro-urazów.

Czynności predysponujące:
– jazda na rowerze (zwłaszcza wyczynowa),
– praca przy komputerze (zwłaszcza apple które mają węższą klawiaturę niż standardowe laptopy)
– wysiłek fizyczny (podnoszenie ciężarów, pompki itp.),
– uraz, złamanie, stłuczenie wcześniej przebyte w okolicy kanału Guyona,
– jazda samochodem.

U osób starszych ucisk nerwu łokciowego powstaje na tle postępującego procesu zwyrodnieniowego. Powstające zmiany kostne (osteofity) zmniejszają przestrzeń w kanale nerwu łokciowego. Cecha wspólną obu cieśni jest ból natężający się w nocy. W zaawansowanym stadium ból może towarzyszyć przez większość dnia. Dodatkowo dochodzi do widocznych zaników mięśniowych.

Leczenie:
Najczęściej proponowanym i stosowanym leczenie przez lekarzy jest zabieg operacyjny mający na celu odbarczyć nerw w miejscu uciśnięcia. Pamiętajmy jednak, że zawsze powinno się zacząć od próby leczenia zachowawczego, jeżeli nie ma bezwzględnych wskazań do zabiegu. W większości przypadków dzięki skutecznie poprowadzonej terapii manualnej i edukacji pacjenta objawy się wycofują, a zabieg operacyjny okazuje na tę chwilę niewskazany.

Tak jak w przypadku cieśni nerwu pośrodkowego objawy zlokalizowane w nadgarstku mogą być wynikiem uciśnięcia nerwu łokciowego poza samym kanałem Guyona i tylko dokładnie przeprowadzony wywiad badanie układu ruchu oraz zastosowanie próbnego leczenia daje nam informację o rzeczywistej przyczynie dolegliwości pacjenta. Terapia manualna, osteopatyczna jest leczeniem nieinwazyjnym i bezpiecznym z bardzo wysoką efektywnością rozwiązywania problemów zaburzeń ludzkiego ciała.