Ćwiczenia rehabilitacyjne stanowią bardzo ważne uzupełnienie programu leczenia. W trakcie wizyty w gabinecie wykwalifikowany (często certyfikowany) fizjoterapeuta (rehabilitant) poddaje pacjenta zabiegom mającym na celu przyspieszanie procesu gojenia tkanek (masaż, terapia manualna, neuromobilizacje, itp.).  Celem podtrzymania efektu leczniczego pacjent instruowany jest do wykonywania w warunkach domowych specjalnie dobranych dla niego ćwiczeń.  Tylko tak kompleksowo prowadzona  rehabilitacja jest wstanie zapewnić optymalne warunki lecznicze. Pacjenci często pozostawieni bez tzw. „wskazówek do domu”, ćwiczeń najczęściej bardzo szybko znów są zmuszeni do odwiedzenia fizjoterapeuty z powodu nawracających dolegliwości bólowych.

Streching jako jedna z form ćwiczeń bardzo często używany jest w programach usprawniania rehabilitacyjnego. W przeciwieństwie do innych form, ćwiczenia strechingowe  indywidualnie dobrane swobodnie można wykonywać bez względu na płeć, wiek, reprezentowaną aktywność ruchową, poziom zaawansowania motorycznego.http://fizjoterapia-bialystok.pl/wp-admin/plugin-install.php

CO TO STRECHING?

Ćwiczenia strechingowe inaczej zwane ćwiczeniami rozciągającymi mają na celu przywrócenie bądź zwiększenie długości mięśnia. Lepsza elastyczności tkanki mięśniowej przekłada się automatycznie na poprawę zakresu ruchu stawu nad którym dany mięsień przebiega. Ćwiczenia strechingowe odgrywają bardzo ważna rolę w każdym treningu sportowym, rehabilitacyjnym. Po przez uzyskanie lepszej elastyczności tkanek zabezpieczamy cały układ motoryczny przed niechcianą kontuzja a nawet poważnym urazem.

SUMIENNOŚĆ KLUCZEM

Jednak specyfika treningu strechingowego wymaga od osoby ćwiczącej dużo cierpliwości, dokładności w trakcie ćwiczenia, a przede wszystkim sumienność. Pierwsze efekty  można zaobserwować już w pierwszych tygodniach treningu (wyhamowanie tzw. odruchu na rozciąganie), gdyż następuje wtedy obniżenie napięcia spoczynkowego mięśnia, ćwiczący zauważają że mięśnie szybciej się adaptują do rozciągania, a co za tym idzie wzrasta efektywność treningu.  Jednak na trwałe efekty rozciągnięcia strukturalnego tkanki mięśniowej często musimy czekać kilka miesięcy. W tym czasie ważne jest regularne wykonywanie ćwiczeń.

Ćwiczeń i sposobów rozciągania (metod) poszczególnych mięśni, grup mięśniowych jest bardzo dużo. Będąc rehabilitantem w swojej pracy zawsze kieruję się dobrem pacjenta dlatego chciałbym zaprezentować jeden z bezpieczniejszych sposobów przeprowadzania strechingu mięśniowego zwłaszcza w warunkach domowych.

CZYM JEST PIR?

PIR – (Postisometric Relaxation) poizometryczna relaksacja mięśnia, jest to metoda rozciągania tkanki mięśniowej, z której fizjoterapeuci korzystają najczęściej. Mięsień szkieletowy posiada tzw. odruch na rozciąganie który ma go chronić przed naciągnięciem  zerwaniem. Znacznie upraszczając kiedy dochodzi do rozciągnięcia mięśnia czasem zbyt szybkiego, gwałtownego następuje odruchowy skurcz mający uchronić go od uszkodzenia. Prawidłowe zastosowanie poizometrycznej relaksacji pozwala wygasić ten odruch przez co mięsień szybciej poddaje się rozciągnięciu.

DOBRY PRZYKŁAD

Proces rozciągania metodą PIR wykonujemy cyklicznie a cykl dzielimy na kilka etapów:

Etap 1
Wydłużamy mięsień do uczucia rozciągania lub bólu a następnie zatrzymujemy ruch rozciągający.

Etap 2
Następnie wykonujemy aktywny skurcz izometryczny mięśnia rozciąganego. Naciskamy bardzo lekko przeciwko oporowi wyzwalając napięcie izometryczne (bez wykonywania ruchu) o sile nie przekraczającej 20% wartości maksymalnej. Prace mięsnia utrzymujemy około 8 sekund, aby mięsień miał czas rozluźnić się  i wydłużyć.

Etap 3
Po fazie napięcia izometrycznego następuje rozluźnienie rozciąganego mięśnia w tej samej pozycji – bez zmiany położenia poszczególnych części ciała. Po tym wykonujemy powolne pogłębienie rozciągnięcia mięśnia aż do momentu ponownego uczucia wyraźnego rozciągania.

Cykl ten powtarzamy kilkakrotnie (2-4 razy) najczęściej do momentu jak zauważymy że dalsza relaksacja nie zwiększa rozciągnięcia tkanki mięśniowej. Wtedy przechodzimy do końcowego napięcia grupy antagonistycznej aby utrwalić rozciągnięcie.

Przykład: Streching mięśnia czworogłowego (głowa prosta)

Zginamy prawy staw klanowy aż do momentu pierwszego wyraźnego uczucia rozciągania przedniej strony uda (mięsień czworogłowy). Zatrzymujemy pozycję. Następnie przez 8 sekund napinamy izometrycznie mięsień czworogłowy po przez próbę wyprostowania kolana ( naciskamy stopą na taśmę, a taśma stawia opór- nie pozwala  na zmniejszenie zgięcia stawu kolanowego). Potem zachowując zgięcie kolana następuje rozluźnienie mięśnia (przestajemy naciskać). Jeżeli czujemy że mięsień się rozluźnił zwiększamy zgięcie stawu kolanowego do momentu pojawienia się znów uczucia wyraźnego rozciągania. I znów powtarzamy cały cykl. Na końcu strechingu aby utrwalić nowy zakres ruchu napinamy czynnie grupę mięśni antagonistów– staramy się dotknąć piętą do pośladka.